Hieronder het verslag van ons weekendje Westhoek… zoals altijd is het verslag uit de pen van onze verslaggever Willy Opsomer… geniet ervan!
Negende Trappistenweekend ingericht door Trappistenclub “Nostergaudium”
Bezoek Westhoek 22 & 23 juni 2024
Na tien jaar terug naar de Westhoek met overnachting in B&B Hof Van Eden te Veurne.
Zaterdag 22
juni om 7.45 uur was iedereen (28 personen) paraat om te vertrekken met de
autocar van Bus & Co uit
Sint-Niklaas.
Het enige probleem: De bus was er niet……lichte paniek…….waar is de bus……..wat
is er fout gegaan? Oei, Het doorgegeven adres Dam 67 bestaat niet meer, hoe kan ik de chauffeur
bereiken, geen contactgegevens, wat nu gedaan?
Voor de eerste keer ooit, hebben we Noel eens zien zweten.
Maar zoals in alle sprookjes komt alles goed. Blijkbaar was de chauffeur uit
Sint-Niklaas en dan weet je wel dat alles dan in orde komt, behalve de drank op
de bus.
Met wat kleine vertraging vertrokken we richting Moerbeke (?) waarbij iedereen
de wenkbrauwen fronste. Maar goed, een GPS (?) doet soms rare dingen.
Alweer brute pech: “Zelzatetunnel onderbroken” met omleiding via Gent.
Alle wegen leiden naar Rome is het gezegde en uiteindelijk via nog een
plaatselijke omleiding over (te) smalle wegen kwamen we met ongeveer een half
uur vertraging toe op onze eerste bestemming, nl. het bezoekerscentrum van
Jules Destrooper te Lo-Reninge.
We kregen er een duidelijk overzicht door de jaren heen, vanaf het ontstaan tot
op de dag van vandaag, door een ervaren gids.
Na de rondleiding werden we uitgenodigd tot degustatie van het volledige
assortiment koekjes, hetgeen door iedereen werd gesmaakt.
Bij sommigen buikje vol van het proeven met een koffietje erbij, missie
geslaagd dus.
In de aanpalende shop kon nog een voorraad aangekocht worden voor het
thuisfront.
Op naar de
onze welgekende halte: de Abdij van Westvleteren, om er in bistro “De Vrede”
ons middagmaal te nuttigen met natuurlijk er één of twee of drie goede
trappist(en) van Westvleteren bij.
Wegens tijdsgebrek en het beetje regen kon de voorziene wandeling rond de abdij
er niet doorgaan.
Buikje meer
dan vol, terug in de bus richting Westouter – Rode Berg naar de kabelbaan
“Cordoba”. Deze beroemde kabelbaan, een unieke toeristische attractie in
Vlaanderen, werd gebouwd in 1957 door Oostenrijkse Alpenspecialisten om de
Vidaigneberg en de Baneberg met elkaar te verbinden.
’t Was voor velen onder ons een leuke beleving om na vele jaren nog eens van de
grond te kunnen gaan. Zeer prachtig uitzicht over het Heuvelland en Noord-Frankrijk.
Na deze beleving werd nog wat nagenoten bij een lekker plaatselijk biertje of
een Picon op het terras in een stralend zonnetje.
Vierde
etappe van de dag: Richting ons verblijf “B&B Hof Van Eden” in Veurne voor
het avondeten.
Onderweg deed het spraakwater al goed zijn werk, dat belooft…..
Eens aangekomen werden de kamers verdeeld volgens mogelijke wensen.
Voor aanvang van het avondmaal werd er geaperitiefd in de tuin bij een stralend
zonnetje.
Aansluitend konden we aan tafel voor een lekker avondmaal. Het spraakwater deed
nog steeds goed zijn werk, en dan moest de voetbal nog beginnen, gezellig naar
onze Rode Duivels kijken.
Belgie –Roemenie: 2-0. Hoera! We hebben gewonnen, maar toch met een dubbel
gevoel.
Toch reden genoeg om er een feestje op te bouwen.
Morgen nog een drukke dag voor de boeg en op tijd naar bed (voor sommigen
toch).
Na een al dan niet goede nachtrust en voor sommigen een vroege ochtendwandeling
konden we aanschuiven voor het ontbijt.
Na nog wat overleg over het vertrekuur met de bus konden we beginnen aan dag
twee.
‘t Was wat
rustiger op de bus, sommigen waren blijkbaar nog niet uitgeslapen.
Terug over veel te smalle wegen en wat eens te verwachten was, we kwamen neus
aan neus te staan met een vrachtwagen, wat nu? Gelukkig kon de vrachtwagen
enkele tientallen meter terugrijden en uitwijken. Zo konden we onze tocht
verderzetten.
Ons volgende
bezoek: Tyne Cot Cemetery, een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden
uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in Passendale. Er liggen meer gesneuvelden
begraven dan op elke andere Britse militaire begraafplaats op het Europese
vasteland (totaal begraven: 11957 // Ongeïdentificeerd: 8369.
Het aanpalende bezoekerscentrum kon echter niet veilig bezocht worden wegens de
geblokkeerde schuifdeur. Wegens gevaar voor vast klemming en opsluiting werden
de hulpdiensten hiervan op de hoogte gebracht.
Na een kort bezoek aan het kerkhof werd terug verzamelen geblazen om onze tocht
verder te zetten richting het “Museum Passendaele”.
Vooreerst werd er geaperitiefd op het terras om aansluitend te genieten van een zeer lekkere vol-au-vent
(niet van Noel) met frietjes, beiden in overvloed, in het gezellige restaurant
Koklikoo van het museum.
Bij de aanvang van de rondleiding in het museum werd de groep in twee verdeeld
en onder leiding van een zeer ervaren gids-oud-leraar werd ons een zeer
boeiende uitleg gegeven over het ganse verloop van de plaatselijke geschiedenis
tijdens de oorlog en het gebruik en evolutie van de verschillende wapens en
gebruiksvoorwerpen en de leefomstandigheden in de loopgraven.
Spijts de hem opgelegde inkorting van de tijd waardoor hij ons meer duiding
heeft moeten ontzeggen naar hij ons verklaarde, hebben we toch nog veel opgestoken
over wat er toen is gebeurd.
Na ons bezoek nog (snel) even bijtanken op
het terras voor de volgende etappe.
Op naar onze
laatste bestemming: “De Helleketel” bij Lena.
Een gezellig bruin café in een God verloren gat in Poperinge. De weergoden
waren ons nog steeds goed gezind, ambiance verzekerd en genieten maar van de
afsluiter.
Rond 19.00 uur was het weer verzamelen geblazen voor onze slotetappe…….huiswaarts.
Gelukkig
geen files op de baan en genietend van Jo zijn moppen kwamen rond 21.00 uur
terug aan in ons geliefde Gezoarde.
Voor sommigen nog wat nagenieten, een kleinigheidje eten en wat navertellen in
“Het Veldcafé” en dan naar huis.
’t Is alweer goed geweest. Van harte, Willy
